Gras gejkgnejdanfjdsanfjsa.

~

Na alle zijn klassen besloot Lorenzo ook wat fresh air te halen en ging buiten tegen een boom aanzitten en staarde wat doelloos voor zich uit. Hij zou zo maar aan zijn huiswerk gaan moeten beginnen voordat hij na de eerste dag al achterliep.

Anna liep naar buiten toe, maar zette al gelijk een stap achteruit toen ze ook Lorenzo zag zitten. Great timing you have. Als ze nu zou weglopen zou het alleen maar opvallen dat ze hem probeerde niet te spreken, dus besloot ze maar te blijven. Zo onopvallend mogelijk liep ze naar een andere plek toe en ging daar tegen een boom aanzitten.

Lorenzo keek even op toen hij Annabelle zag maar concentreerde zich daarna weer op het doelloos voor zich uit staren. Na een paar minuten stond hij op om de bibliotheek te gaan om wat catching-up work te doen.

Anna zuchtte opgelucht toen Lorenzo weer naar binnen toe liep en was gelijk een stuk kalmer. Snel trok ze haar benen op en staarde ze gewoon wat voor zich uit. Frisse lucht deed je altijd beter voelen.

ik ram je :S

Anna viel tegen de boom aan in slaap.

((hard voor je, moet je maar langer reageren;)!!!!!!!!!!!)

Lorenzo stikte bijna binnen en besloot maar even naar buiten te gaan voor wat fresh air. Hij liep weer naar zijn vaste boom en plofte daar op de grond en rustte zijn hoofd tegen de boom aan.

Niet veel later plofte er een blond meisje naast Lorenzo, 'Je hebt mijn boom ingepikt,' zei ze en keek hem met een schuin hoofd aan. 'Oh, ik ben Nadine by the way!' voegde ze er aan toe en stak haar hand uit. 'Err, Lorenzo.' Lorenzo schudde haar hand.

NADINEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE <3333333

Lauren liep met haar iPod in naar buiten toe en zag wat mensen zitten in haar ooghoeken, ook Lorenzo en een meisje. Ze glimlachte even en liep daarna naar een andere boom toe, waar ze zich tegenaan liet vallen. Zacht zong ze mee met het liedje wat ze luisterde. Ze miste haar garagebandje. Maar ja, een garagebandje is lastig zonder garage, en zelfs zonder eigen huis.

Alhoewel Anna niet verwacht had dat Lorenzo alleen buiten zou zitten, had ze zeker niet verwacht dat hij met weer een ander meisje buiten zou zitten. Zo kan ik het ook. Met een gefakede glimlach liep ze richting Daniel. "Daniel!' zei ze nep blij, vanuit haar ooghoeken naar Lorenzo kijkend, en daarna weer naar Daniel. "I knew you liked me," antwoordde die met een arrogante grijns. Even keek Anna hem raar aan, waarna ze antwoordde met "Yeah whatever," en gewoon doorpraatte.. over niks.

Lorenzo keek pas op toen hij Annabelle Daniel's naam hoorde roepen, maar wendde zijn blik snel weer af van haar. Hij wist niet wat ze van hem moest, maar op dit moment kon het hem vrij weinig schelen, 'Dusseh, je bent nieuw hier? Ik heb je hier nooit eerder gezien, en ik ken iedereen wel qua gezicht,' vroeg ze en bleef hem aankijken met een scheef gezicht wat er wel leuk uitzag. 'Ehm, ja .. ik ben hier nog maar 'n week.' antwoordde hij glimlachend en ging ook door praten over .. dingen.

:S

"Ga je mee zitten?" vroeg Anna na een paar minuten aan Daniel. Zonder op antwoord te wachten trok ze hem mee en ging ze onder een boom zitten. "Ik weet wel wat je wil bereiken," zei Daniel met zijn kenmerkende grijns, terwijl hij even naar Lorenzo keek. Gelijk stompte Anna hem weer met haar elleboog. "Shut up, or I'll make you shut up."

Lauren had in haar tas ook nog een boek bij, ookal haatte ze lezen eigenlijk, ze had hier niks beters te doen dan dat. Twilight. Sounds like bad shit.

Lorenzo keek uit zijn ooghoeken even naar Annabelle en Daniel. Wat moet ze nou weer van hem? Hij zuchtte even geïrriteerd, 'Is er iets?' vroed Nadine en keek hem glimlachend aan. 'Eh neehoor, lichtelijk geïrriteerd door iemand,' antwoordde hij en staarde wat voor zich uit.

Anna luisterde maar half naar Daniels verhalen en keek ondertussen een aantal keer vanuit haar ooghoeken naar Lorenzo, wat Daniel leek te merken. "Je plannetje gaat echt niet werken zo hoor," grijnsde hij. "Welk plan?" vroeg Anna gelijk geïrriteerd, haar blik op Lorenzo en het meisje gericht. "Als je hem jaloers wil maken, doe het dan goed," antwoordde Daniel, waarna hij zijn gezicht naar haar toe boog. Nog net op het laatste moment duwde ze zijn gezicht weg en schoof ze een paar meter op. "Don't ever touch me," siste ze kwaad.

Lauren had pas een paar bladzijdes gelezen uit Twilight, maar ze vond het nu al een vreselijk boek. Ze legde het weg en zette haar muziek harder, zich inhoudend om niet mee te gaan zingen.

Lorenzo keek weer uit zijn ooghoeken naar Annabelle en Daniel en zag alleen het moment dat Daniel naar Annabelle's gezicht toe boog, en wendde zijn blik snel af. Hij voelde haat en irritatie opborrelen, hij had het niet gezien maar wist heus wel wat er aan het gebeuren was, en hij zou niet omkijken naar hun. 'Ik eh, ik moet gaan,' zei hij tegen Nadine. 'Ik zie je nog wel.' voegde hij er glimlachend aan toe, al leek het meer op een gebroken glimlach. Hij stond op en liep snel weg, het gebouw weer in.

Anna zag Lorenzo naar binnen toe lopen en vond het gelijk onnodig om nog met Daniel te blijven zitten. "You can go now," zei ze, lichtelijk geïrriteerd. "Do you mind if I stay here?" vroeg hij met zijn grijns. Anna zuchtte geïrriteerd. "Actually, yes," antwoordde ze, waarna ook zij naar binnen liep. Arrogante.. !

-HIER IS DAT KIND NU DUS AAN HET WACHTEN OP LORENZO -


Lauren wachtte.

Ook al regende het, toch liep Anna naar buiten toe om vervolgens tegen een boom te gaan zitten. Nou ja, het was eerder juist omdat het regende dat ze buiten ging zitten. Geen kip die nu ook naar buiten kwam, rust dus, en dat had ze nodig. De regen kalmeerde haar altijd, al plakte haar haar nu in slierten langs haar gezicht. Ze moest straks toch douchen.

Zo ver weg mogelijk ging Anna buiten zitten. Lorenzo wilde dus niet meer normaal doen? Fine. Eerst wilde hij uitleg en daarna liep hij gewoon weg. Fine. Fine. Fine. Ze trok haar benen weer op, legde haar armen op haar benen en liet haar hoofd erop rusten tot ze bijna in slaap viel. Buitenlucht kalmeerde, altijd. Maar dit keer hielp het bijna niet.

Met een zwaar gevoel in zijn maag liep Lorenzo naar buiten, hij wist niet wat het was maar hij voelde zich benauwd en ingesloten. Hij was in de war. Hij liep naar zijn vaste plek en ging daar weer onder een boom zitten.

Anna was bijna in slaap gevallen toen ze opeens druppels op haar armen voelde en gelijk opschrok. Regen was fijn, maar ze had het helemaal niet aan zien komen. Iets verderop zag Lorenzo zitten en gelijk ging ze een stuk naar achter zitten. He wouldn't ruin her day even more. Like that's possible.

Toen het begon te regenen, en Lorenzo zich na 15 minuten nog niet beter voelde stond hij op en liep weer naar binnen. Hij wist niet wat dit gevoel was maar het voelde niet erg pleasant aan. Hij zuchtte even diep.

Toen Anna na een tijdje opkeek was Lorenzo opeens weg. Meteen zuchtte ze opgelucht. Misschien hielp het beter rustig te worden als Lorenzo niet binnen een straal van 20 meten in haar buurt was.