Gras gejkgnejdanfjdsanfjsa.

"Oh," bracht Anna alleen uit, starend naar de deur. "I knew that." Snel liep ze naar binnen toe. Het was koud, maar in ieder geval droog. Rillerig ging ze op een versleten bankje zitten dat er stond, terwijl ze het water uit haar haren probeerde te wringen en uit haar gezicht wreef. Haar kleding was totaal doorweekt, wat alles nog wat kouder maakte. Morgen was ze ziek, dat sowieso.

''Okay .. well eh, good job,'' zei Lorenzo en deed de deur dicht. Het was niet bepaald licht binnen, maar je kon nog net wat dingen uitmaken. Lorenzo trok zijn shirt uit en schudde wat water uit zijn haar, en probeerde vervolgens wat water uit zijn t-shirt te knijpen. Het was ontzettend koud.

Je hoorde buiten nog ontzettend goed de hagel tegen het schuurtje slaan, maar Anna probeerde het te negeren. Haar armen voelden aan alsof ze in ijs gelegen hadden de laatste 5 jaar, maar ook dat probeerde ze te negeren. "Is er hier niet iets waarmee we het wat warmer kunnen maken?' vroeg ze zichzelf klappertandend af, de ruimte doorzoekend op iets bruikbaars.

Nadat hij het meeste water uit zijn t-shirt had geknepen trok Lorenzo zijn shirt weer aan en keek op naar Annabelle, ''Not that I know of,'' antwoordde hij liep voorzichtig naar het hoekje waar een bank stond, en ging daar vervolgens voorzichtig op zitten.

Waarschijnlijk hadden haar lippen een paarse kleur gekregen ondertussen, want veel warmer kreeg ze het hier niet. Integendeel. Rillend stond ze op en opende ze een krakend kastje, waar natuurlijk niks inzat. "N-nothing." Meteen stond ze weer op en keek ze verder door. "There has to be something!" zei ze daarna wanhopig.

''Mhh,'' mompelde Lorenzo en stond vervolgens op om zelf ook wat te gaan zoeken. Hij opende wat kasten en laden maar vond niks. Niks. ''Godver ..'' mompelde hij weer, en opende het laatste kastje waar hij iets wat een deken moest voorstellen trof. Toen hij het echter eruit haalde, was het iets totaal anders. Wat wist hij niet.

"D-didn't you bring your l-lighter?' vroeg Anna opeens rillend toen ze zich bedacht dat hij die vaak bijhad. Hij had de gordijnen toch ook gewoon in brand gestoken? Well, nu was het noodzakelijk, toen was het gewoon.. tja.

Lorenzo keek Annabelle grijnzend aan, ''I did! Good idea,'' antwoordde hij tevreden en haalde het deken-like-iets uit de kast en legde het vervolgens in het midden van het schuurtje neer. Hij liep vervolgens naar buiten en haalde wat steentjes en takjes en begon die om het deken-like-iets heen neer te leggen. Hij was weer zeiknat, maar dat boeide hem op dit moment niet. Toen hij uiteindelijk klaar was, haalde hij zijn aansteker uit zijn zak en probeerde het deken-like-iets te laten branden. Iets wat echter moeilijk was aangezien het wat vochtig was. Na heel wat pogingen, en blazen brandde het eindelijk.

"Yay!" zei Anna op blije toon, voor zover mogelijk, waarna met moeite Lorenzo een knufffel gaf. Daarna liet ze zich achterover op de grond vallen. Eerst maar eens gevoel terugkrijgen in haar lichaam nu.

''Great,'' zei Lorenzo tevreden en plofte naast Annabelle op de grond, ''We might survive like this!''

"Yeah, maybe we will," antwoordde Anna glimlachend. Eindelijk begon er weer wat kleur terug te komen in haar gezicht en alhoewel haar handen nog steeds ijskoud waren kon ze ze tenminste wel weer bewegen. "Thanks to you!"

''Nah, you found this .. place, and you came up with the lighter idea,'' zei Lorenzo en keek bijna verliefd naar het vuurtje. Het zag er prachtig uit. ''We're a great team together!''

"Als jij de deur niet opengeduwd had en geen aansteker bij had gehad hadden we hier nu überhaupt niet gezeten," zuchtte Anna. Ze vertelde er maar niet bij dat ze dit schuurtje net pas gevonden had en er niet vantevoren over wist. Hij hoefde er niet achter te komen, het was zo toch goed? Haar kleding was nog hartstikke nat en voelde klam aan, maar het was in ieder geval stukken warmer dan eerst.

''Fine, if it hadn't been for both of us we wouldn't have been here!'' antwoordde Lorenzo geamuseerd en bleef naar het vuur staren. ''Wat denk je dat Miss Matthews morgen gaat doen?'' vroeg hij toen, zijn toon nog steeds lichtelijk geamuseerd.

"Ik denk uitflippen omdat we niet meer in het grasveld zitten.. en dan ehm.." Bedenkelijk staarde Anna naar het vuur. Ze had geen flauw idee wat Miss Matthews zou gaan doen als ze niet meer daar zaten. Waarschijn wílde ze dat niet eens weten. "I have no idea," biechtte ze toen op.

''Mhh, we'll see .. as long as we're together ..'' mompelde hij en trok zijn t-shirt weer uit. Het zou sneller droger als hij het niet aan had, en het was stukken warmer op dit moment. Hij ging in een kleermakerszit zitten, en legde zijn t-shirt op zijn bovenbenen.

"I don't wanna go back," bracht Anna bijna onverstaanbaar uit. Well, misschien wel willen.. maar op dit moment.. Ze durfde echt niet meer terug naar Miss Matthews. Die was waarschijnlijk nog in staat om hen te vermoorden, zonder overdrijven. Maar wat konden ze anders doen? Ze werden toch wel gezocht door de politie or whatsoever als ze wegbleven.

''I don't wanna go back either, but I don't think we have a choice,'' antwoordde Lorenzo zuchtend en bleef naar de dansende vlammen kijken. Zijn ogen begonnen te tranen van het licht, dus wendde hij ze maar van de vlammen af en liet ze rusten op Annabelle's gezicht.

Anna's gezicht betrok even na Lorenzo's antwoord, maar gelijk toen hij haar aankeek verscheen er weer een glimlach op haar gezicht. Zolang ze met hem was maakte het haar eigenlijk ook niet uit wat er gebeurde.

Lorenzo glimlachte opgelucht toen er een glimlach op haar gezicht verscheen, ''We'll get through it,'' zei hij toen grijnzend en liet zijn ogen weer terug wandelen naar de vlammen. Het werd ondertussen een stuk warmer, maar Lorenzo wist niet of dat door de vlammen kwam .. of Annabelle.

"Yeah, we will," antwoordde Anna op fluistertoon, waarna ze haar hoofd op Lorenzo's schouder liet rusten en naar het vuur staarde. Het brandde aan haar ogen maar toch lukte het niet haar ogen af te wenden op de een of andere manier.

Lorenzo sloeg zijn rechterarm om Annabelle heen en bleef naar het vuur staren. Hij wou morgen ochtend helemaal niet terug naar het weeshuis gaan. Hij wou helemaal niet terug. Nooit niet. Zuchtend sloot hij zijn ogen, en schoof alle gedachten opzij.

Na een poos vielen Anna's ogen vanzelf dicht en had ze geen besef meer van wat er om haar heen gebeurde. Ze was totaal uitgeput door alles wat er die dag gebeurd was en nu ze eindelijk rustig zat merkte ze het pas en viel ze dan ook in slaap.

Lorenzo bleef nog een tijdje wakker, en viel na een poos zelf ook in slaap, tegen de muur aan leunend, met Annabelle tegen zich aan.

Dit keer was het Anna die eerder wakker was dan Lorenzo en zo voorzichtig als ze kon stond ze op en rekte ze zich uit. Haar kleding was gekreukt en vies maar in ieder geval droog. Haar haren zouden er ook wel vreselijk uitzien maar ze gaf er even niks om. De zon was - gelukkig - eindelijk weer doorgebroken. Blijkbaar was het vuur vannacht vanzelf uitgegaan want een hoopje zwart stof was het enige dat er nog lag. Zuchtend liet ze zich op een bankje vallen, haar ogen gericht op een slapende Lorenzo. How cuteee.