Gras gejkgnejdanfjdsanfjsa.

'I asked; why do you care? Not why you want to know.' zei Lorenzo daarna zuchtend en plofte weer ergens onder een boom neer en staarde maar weer eens voor zich uit.

"Waarom antwoord je niet gewoon?" vroeg Anna, waarna haar blik viel op een grote groep wezen die naar buiten kwam lopen. Fine. Weg rust. Nouja, rust.. "Why do you want to know why I care?"

'Als ik die vraag antwoord, antwoord jij mijn vraag, dan antwoord ik jou vraag, en dan sta jij mij nog een antwoord te goed .. deal?' vroeg Lorenzo zuchtend, eerder om van dit irritante gezeik af te komen, dan uit interesse.

"Okay deal. Maar ik wil wel een fatsoenlijk antwoord," antwoordde Anna. "Dus, antwoord mijn vraag maar,' zei ze met een triomfantelijke glimlach.

'I want to know why you care because I always want reasons before answering questions. I don't see why you care if I like the guy or not, so I want to know why you care, before - again - answering your question.' zei hij in een stuk door en opende zijn boek. 'Now it's your turn, fair enough.' voegde hij er nonchalant toe en begon in het boek te bladeren.

Anna zuchtte kort. "Omdat als jij Daniel mag, je mij binnenkort sowieso niet mag en als je met Daniel omgaat je binnenkort niet eens met mij mág omgaan," zei ze. "Not that I care," voegde ze er snel aan toe met zo'n Jessica beweging (hahha,) "Answer mine now."

'Wat nou als ik je sowieso niet mag? En ik laat me niet zomaar commanderen door anderman, ik dacht dat je me wel wat hoger had geschat.' zei Lorenzo nep gekwetst en bladerde weer door het boek. Hij meende het 'wat-nou-als-ik-je-sowieso-niet-mag' stuk niet, maar hij wou kijken hoe ze zou reageren.

Anna opende haar mond weer om wat te zeggen, maar wist eigenlijk helemaal niet wat ze wilde zeggen. "Eh.." Ze stopte even om na te denken over dat antwoord. "Like I care," zei ze toen, gespeeld onverschillig, weer meer om zichzelf te verdedigen. "Answer mine now."

'Yeah, of course you care because otherwise you wouldn't make such a big deal outta it.' zei Lorenzo zuchtend en keek haar aan. 'But if you really want to know; no I don't like the guy.' voegde hij er eraan toe en begon weer in het boek te bladeren. 'You still owe me an answer .. remember that.' zei hij grijnzend na een korte pauze en stond op.

Anna glimlachte kort en stond toen snel op. "Wat voor vraag?" vroeg ze toen. Wie weet wat Lorenzo wel niet zou vragen - ze zag hem overal te in staat. Niet dat ze op elke vraag zou antwoorden - niet als het echt té erg was. "We moeten terug naar binnen," zei ze, haar broek afkloppend. Ze had geen zin om zich weer zo stiekem te moeten gedragen en ongemerkt haar kamer in te komen.

'Je merkt het wel, en je moet het dan antwoorden .. no matter what.' zei Lorenzo met een nog bredere grijns op zijn gezicht. 'Yeah, whatever.' voegde hij eraan toe en begon richting de ingang te lopen. Hij kon er niet tegen dat ze vanaf nu altijd zo vroeg naar binnen moesten, I mean where's the fun?

"What if I don't," vroeg Anna, achter Lorenzo aanlopend. Dit keer liep hij in ieder geval wel normaal mee naar binnen toe. Maar te vroeg juichen moest ze niet, de vorige keer begon de drama ook pas binnen - en nu moesten ze nog douchen ook!

~ New

Lorenzo kon het niet laten om even in zichzelf te grijnzen, Perfect! Hij keek even op toen de meisjes uit de nooduitgang liepen en zocht toen voor Annabelle. Hij begon wat rond te lopen en beet hard op zijn lip om zijn grijns binnen te houden, uiteindelijk zag hij Annabelle ergens staan en liep hij naar haar toe, 'Great isn't?' fluisterde hij en keek op naar het weeshuis. Je kon nog wat dansende vlammetjes zien bij het raam, en allemaal mensen rondlopen. Waarom bellen ze niet gewoon de brandweer?

"Perfect," zei Anna sarcastisch. "Iedereen is in paniek, ik heb het ijskoud, en erg leuk is het niet, vind je wel?" vroeg ze, terwijl ze het antwoord eigenlijk al wist. Ja. "En de brandweer is er niet eens, zometeen slaat het vuur echt op de rest van het weeshuis over."

Het inhouden werd Lorenzo teveel en er verscheen een grote grijns op zijn gezicht, 'Ahjoh, maak je niet zo druk .. er moet toch wel eens wat gebeuren hier ..' zei hij en keek nog steeds naar de dansende vlammen, Perfect, just perfect! Daarna keek hij Annabelle aan en wachtte even met antwoorden om de juiste woorden te vinden, 'Okay, misschien was het geen veilig idee .. but you've gotta admit, it's funny,' Hij trok zijn eigen vest uit en legde het zo op Annabelle's schouders. 'Enjoy the drama.' zei hij toen hij weer opkeek naar de dansende vlammen.

"Wow, zie je nu al in dat het onveilig was?" vroeg Anna sarcastisch. Gelijk toen Lorenzo het vest op haar schouders legde wilde ze het afschudden, maar al snel bedacht ze zich. Het was een stuk warmer, en beter kon ze een beetje normaler doen tegen hem, hij had haar immers niks fouts gedaan. Besides, het zou haar toch niet lukken om kwaad te blijven. 'Aren't you tired yet?" vroeg ze toen, toen ze merkte dat ze het zelf eigenlijk wel was. Hoe laat was het wel net? 1 uur? Half 2? Ze sliepen hier altijd op dezelfde tijd en nu opeens niet.

'Nah, I'm not much of a sleeper,' Lorenzo bleef de vlammen met grote 'passie' , en wonderbaar aan staren. Hij loog ook niet over het slapen, hij heeft altijd al slaap problemen gehad en vond het maar tijd verspilling. Soms sliep hij door tot 4 uur smiddags, maar dat was een keer in de 2 maanden or so.

"Jij besteedt je tijd vast liever aan dingen vernielen, mhh?" Shut it. Al gelijk had Anna weer spijt van haar reactie, maar het ging telkens bijna vanzelf. "Sorry," verontschuldigde ze zich gelijk, waarna ze weer naar het vuur keek. Wie bluste het eigenlijk?

'Don't be,' zei hij droogjes en zuchtte. Daarna draaide hij zijn hoofd weer om naar Annabelle en wachtte eerst voordat hij wat zei, toen hij net op het punt stond iets te zeggen klapte zijn mond weer dicht omdat hij weliswaar niks wist te zeggen. Hij beet op zijn lip en draaide zijn hoofd toen weer om naar het vuur.

Vanuit haar ooghoeken zag Anna een rillende Daniel staan en bijna schoot ze in de lach. Weg met zijn stoere imago. Nog iets verderop stond ook Kirsten, maar die leek zich er niet echt veel van aan te trekken, was alleen maar aan het praten. Zij gingen niet om met iemand die het leuk vond om voor de fun kamers in de fik te steken. Zij wisten niet dat het niet zomaar was dat de brand was ontstaan. "Ik vraag me af waar we vannacht moeten slapen," zuchtte ze toen. Wie weet hoelang het duurde voordat ze het weeshuis weer in konden. De brandweer maakte ook niet echt vaart.

Lorenzo nog even naar de vlammen, maar liet zijn ogen toen terug naar die van Annabelle wandelen voordat hij antwoordde, 'Ze krijgen de vlammen toch wel zo uit?' Hij haalde verbaasd zijn wenkbrauwen op en keek weer naar de vlamemn, .. zo groot is het vuur niet eens.

"Zie jij ergens een brandweer, of in ieder geval iemand die bezig is de brand te blussen? Ik niet." Met beide handen trok ze het vest steviger om haar heen. Het was koud, ook al was er zoveel vuur. "Verzin voortaan zoiets overdag wil je."

'Pfff, meiden .. ze hebben altijd wel iets om over te klagen.' mompelde Lorenzo wat in zichzelf en keek weer op naar de vlammen. Het mocht wel wat stereotypig jongens klinken, but it's true! Daarna draaide hij zich om naar Annebelle, liep naar haar toe en plaatste een van zijn handen op haar schouder en fluisterde in haar oren; 'As I said; enjoy the drama .. you need some in your life.' Vervolgens liep hij weg en probeerde on opgemerkt het bos in te gaan.

Anna rilde even toen Lorenzo opeens in haar oor begon te fluisteren, wilde iets terugzeggen en draaide zich om, maar op dat moment was Lorenzo al weg aan het lopen. Now what? Op haar tenen liep ze hem achterna, hopend dat niemand het zou zien, iedereen was toch met het vuur bezig ondertussen. "What the hell are you doing?" fluisterde toen ze er eindelijk bijna was.

Toen Lorenzo Annabelle nergens zag zitten op het grasveld begon hij bijna te denken dat ze hem aan het ontwijken was. Hij liet zich zuchtend op een boomstam vallen, en staarde voor zich uit. Niet veel later kwam Daniel aangekakt met een grote grijns op zijn smoel, 'Guess what? Ik was aan het praten met Melissa Jong .. ja dé Melissa! Ik wist wel dat ze een oogje voor me had .. al sinds een paar maanden geleden, nja anyway we hebben dus afgesproken om wat te gaan doen volgende week zondag en ik zat te denken ..' Nog voordat Daniel zijn verhaal kon afmaken onderbrak Lorenzo hem, 'I don't wanna sound rude, but please .. save it for someone who cares.' zei hij geïrriteerd en liep terug het huis in, op weg naar de bibliotheek.