Gras gejkgnejdanfjdsanfjsa.

Anna schudde haar hoofd en alhoewel het onzichtbaar was voor Lorenzo zou hij het toch wel moeten voelen. "Not yet," zuchtte ze toen. Het feit dat Lorenzo zo'n beetje tegen haar aanzat werkte enorm kalmerend, al bleef ze de onweer toch eng vinden.

(ik heb nu een echt lief beeld in mijn hoofd van annabelle die tegen lorenzo aanzit, en dat lorenzo zo met zijn armen om haar heen zit en zij zo met haar hoofd bij zijn nekschouder iets en ahwww <3)

''They won't put us in the punishing cabinet for this, will they?'' Lorenzo's gedachten wandelden weer terug naar de eerste keer dat hij daar zat met Annabelle. Krap, maar hij moest toegeven .. best gezellig.

Anna schoot lichtelijk in de lach om Lorenzo's opmerking, waardoor haar eigen adem weer zichtbaar was. "Wie is er nou zo gek om te checken of er nog wezen buiten zijn?" vroeg ze toen, haar haren nog steeds voor haar ogen houden. Ze had echt geen zin om Miss Matthews nu te zien.

(9aaahh ahw ja))

''Nou, het zou me niet verbazen als Miss Matthews dat zou doen hoor ..'' zei Lorenzo met een zielige stem, en gezichtje ookal kon Annabelle dat niet zien. Hij wilde niet dat Miss Matthews dit moment zou verpesten. Niet deze.

".. Ze zou door de regen moeten. En door de wind. En door de onweer. .. Door de storm," antwoordde Anna die steeds zachter was gaan praten. Zonder dat ze het besefte was het gaan stormen, en het werd steeds erger. Maar ze zou hier volhouden. Zolang als ze kon zou ze volhouden.

Lorenzo klampte Annabelle steviger tegen zich aan en bleef ondertussen voor zich uit staren, ''Storm ..'' mompelde hij haar na. Hij besefte het zich nu pas. Het stormde.

Anna hield haar hoofd tegen de zijkant van die van Lorenzo aangedrukt, zodat ze met haar neus bijna zijn oor raakte. Nu hij het herhaalde klonk het veel erger dan toen ze het zelf zei. Maar ze weigerde op te staan. How bad could it be?

Lorenzo draaide zijn hoofd een stukje opzij zodat hij haar nu recht in haar ogen aankeek, ''Het stormt ..'' herhaalde hij nogmaals. Hij wou niet opstaan. Hij wou niet binnen zitten. Hij wou zich niet los wriemelen van Annabelle. Hij wou hier blijven. Hoe koud het ook zou worden.

"Ja, dat zei je al," antwoordde Anna, lichtelijk lachend. Haar neus raakte zijn neus nu bijna doordat hij omgedraaid was, maar dat vond ze niet erg. Integendeel. Het was nog beter dan eerst.

Lorenzo stak zijn tong een heel klein beetje uit, en grijnsde toe. ''Romantische eh?'' merkte hij toen lachend op en bleef haar aankijken.

"It is.. indeed.." antwoordde Anna zo'n beetje onverstaanbaar. Nog geen seconde later drukte ze zonder erbij na te denken opeens haar mond op die van hem, afwachtend op wat hij zou doen. De regen merkte ze niet eens meer.

(((HIHIHI))

Lorenzo kickte wel op meiden die het initiatief namen, verstijfd door de kou en verrast door haar plotse actie duurde het wel een tijdje voordat Lorenzo de zoen teder beantwoordde. Hij voelde een warme kriebelige golf zijn lichaam overspoelen, en deed zijn ogen dicht.

(hihhihiisfnjansfjnsajfnsa MWUAHAHHAHAHAHAAH!!!)

Anna was de storm totaal vergeten toen Lorenzo op haar inging en ging zonder dat ze het in de gaten had wat op zijn schouders steunen met haar beide armen, terwijl ze weer wat rechterop ging zitten. Als Miss Matthews nu kwam waren ze dood.. maar zelfs al zou die in dit weer naar buiten komen, het was het waard.

((Mijn hele been was net dood echt eng helemaaal kramp :S:S))

((AHAHAHHA ik ga dood XDDDDDDDDDDDDDD .. kramp hahahahahaa!!!))

Lorenzo was versteld dat Annabelle nog doorging ook, het verbaasde hem zelfs dat ze nog buiten bleef in dit weer. Plus, hij wist dat als Miss Matthews ze hier zou zien .. - in deze staat - ze dood zouden zijn. Maar het boeide hem niet. Nou, niet erg veel in ieder geval.

(((Wat :S))

Anna schrok niet eens op van de donder die opeens wel heel dichtbij klonk - het leek allemaal zo ver weg in haar gedachten nu. Zodra ze stopte zou dit moment over kunnen gaan - en dat was wel het laatste dat ze wilde nu.

Lorenzo plaatste zijn ene hand op haar wang en bleef haar zacht doorzoenen .. totdat PAMBAMPAMBAMMMM .. the evil witch came ...................

Anna wilde net haar mond opendoen om iets te zeggen toen ze opeens een harde duw tegen haar arm voelde en ze op de grond viel. Luid gevloek en geschreeuw klonk van iets boven hen en ze hoefde niet op te kijken om te weten wie het was. Miss Matthews. "HET STORMT BUITEN, HET STORM GODVERDOMME, EN DAN ZITTEN JULLIE.." Het haar van de heks was helemaal verregend en ook haar kleding was zeiknat. Met een ruk trok ze Lorenzo aan zijn arm omhoog en begon ze ook nog half in zijn oor te schreeuwen.

((nu mag u weer heks spelen:P!!!!!!))

''IK HEB NOG NOOIT ZULK ASOCIAAL, BELACHELIJK, EN ZIEK GEDRAG MEEGEMAAKT VAN MÍJN KINDEREN, DIT IS .. BELACHELIJK! HOE DURVEN JULLIE ..'' ratelde Miss Matthews door. Het onweer op de achtergrond maakte het plaatje perfect. The Evil Witch. ''Weetje wat .. blijf hier maar. De hele nacht. WAAG HET BINNEN TE KOMEN! Ik verzin jullie straf later wel, iets veel ergers dan eerst want het strafhok heeft jullie blijkbaar NIKS geleerd!'' Ze liet allebei hun armen los zodat ze nu op de grond in de modder pleurde stampte toen weg, het gebouw in.

Met haar haren half voor haar ogen staarde Anna de woedende Miss Matthews na en een hele poos bleef ze sprakeloos zitten zonder zich te bewegen. "Okay, die zag ik niet aankomen," zei ze toen, nog steeds totaal in shock door het feit dat ze tóch buiten was gaan zoeken. Dat ze buiten moesten blijven vond ze niet erg, maar de manier waarop..

''Nee, ik ook niet ..'' mompelde Lorenzo die overeind kwam, hij zat onder de modder. ''Great,''

"I'm sorry," bracht Anna met een verontschuldigend gezicht uit toen ze de toon van Lorenzo's woorden hoorde. Het was haar schuld dat ze buiten waren blijven zitten. Zij zei dat Miss Matthews toch niet zou komen controleren, terwijl ze had moeten weten dat ze dat wel deed. Met haar rechterhand veegde ze wat van de natte slierten haar die in haar gezicht hingen weg en probeerde ze de regen, wind en onweer te negeren. Dat was na net een stuk moeilijker.

Lorenzo schudde zijn hoofde gelijk toen Annabelle zich verontschuldigde maar keek haar even niet aan, ''Don't be,'' zei hij en staarde even voor zich uit voordat hij zijn ogen terug liet wandelen naar Annabelle. ''It's so worth it,'' voegde hij er glimlachend aan toe en liep naar haar toe. ''Are you okay?'' vroeg hij toen een tikkeltje bezorgd.

Zonder haar ogen van Lorenzo af te wenden knikte Anna langzaam met haar hoofd. Het voelde niet goed dat hij nu ook straf had door haar, ze had beter moeten weten. Okay, ze vond het niet erg om met hem buiten te zitten, maar toch. Hij had straf door haar. Great. "Are you?" vroeg ze toen.

''I'm fine,'' antwoordde hij en keek even rond. Meende Miss Matthews het? Zouden ze hier echt moeten blijven? Voordat hij echter aandacht schonk aan de regen voelde hij dat het begon te hagelen, en niet zo'n beetje ook. Het waren gigantische hagels, die echt pijn deden en koud waren .. en hard .. en en en *cry*

Anna wreef over haar armen die bekogeld werden met hagelstenen, en net toen ze wilde schuilen onder een boom klonk er onwijs harde onweer. Slecht plan dus. "Ze kan ons echt niet de hele nacht buiten laten in dit noodweer!" zei Anna, harder dan normaal om over de wind heen te komen. Pas nu drong het allemaal tot haar door: er was écht storm op komst.