De eetzaal

Anna negeerde een te blije Kirsten die langs haar kwam zitten. Soms begreep ze niet dat mensen haar niet met rust lieten als duidelijk zichtbaar was dat ze dat even wel moesten doen. Vooral 's morgens. En daar leefde ze dan al 5 jaar mee in 1 huis..

Na een tijdje kreeg Lorenzo Annabelle in het oog en grijnsde hij even naar haar. Gisteren was er iets gebeurd met hen, dat je gewoon niet kon negeren .. en daarna meost je wel 'vrienden' worden, of je kon elkaar in ieder geval niet zomaar vermijden.

(JAJAJA DAT WAS OOK MET HERMOINE, HARRY & RON NA DAT TROL GEBEUREN DUS EH )

Anna glimlachte kort nadat Lorenzo grijnsde maar probeerde gelijk weer wat te eten door haar keel te krijgen. Ontbijt was de ergste maaltijd van de dag. Niet alleen omdat het de vieste was, ook omdat eten wanneer je net wakker was al hartstikke moeilijk ging. Straks viel je in slaap met je hoofd in het eten.. brrr, alleen het idee ervan al.

Er begon een of andere wannabe patser opeens tegen Lorenzo te praten, dus praatte hij maar terug.

Anna beet op haar lip om niet in de lach te schieten en draaide haar hoofd gauw weg toen Daniel opeens met Lorenzo begon te praten. Iemand die ze echt niet kon uitstaan. Telkens had hij stoere praatjes en als Miss Matthews dan uiteindelijk kwam.. Hij was waarschijnlijk de eerste om weg te rennen.

Lorenzo keek even naar Annabelle en dat leek Daniel gezien te hebben, want hij veranderde gelijk van onderwerp, 'Oh, je kent Annabelle zo te zien al he?' zei Daniel terwijl hij ook naar Annabelle keek. 'Ja .. ja, ik heb Annabelle gisteren leren kennen.' zei Lorenzo grijnzend; Dat was haar echte naam dus .. 'Raar typje.' fluisterde Daniel, en schudde zijn hoofd, 'Moet je niet mee omgaan, die Annabelle ..' voegde hij er daarna aan toe terwijl hij een hap nam van zijn 'eten'. 'Ja, dat zie ik nog wel ..' zei Lorenzo en stond op. 'I'm off.' zei hij daarna droog en liep de eetzaal uit.

Anna vroeg zich af wat Daniel allemaal had lopen zeggen, want van het ene op het andere moment stond Lorenzo op en liep hij weg. Daniel kennende was het vast niet veel goeds geweest. Wat een eikel was het eigenlijk ook. Daniel gebaarde nog wat naar haar maar Anna negeerde het en nam een slok van haar drinken. Eindelijk begon ze een beetje wakker te worden.

Toen Lorenzo de eetzaal binnenstapte draaide hij zich gelijk om naar Annabelle, 'Or let's just go to the boys dormity .. I've got some snacks there and I think even that is healthier than the food here ..' fluisterde hij. Hij was helemaal vergeten wat voor eten ze hem hier voorschotelde door zijn eetlust en honger.

"I told you, I'm not hungry," antwoordde Anna gelijk. "And maybe we better just stay here, if we don't wanna end up dead today." Nog een fout en Miss Matthews zou totaal flippen, nog erger dan vanmorgen.

Lorenzo trok zijn wenkbrauwen op, 'Maar je hebt niet gegeten sinds gisteren?' hij keek om naar de eetzaal en keek Annabelle toen weer aan. Misschien konden ze beter hier nu blijven, en daarna naar de jongens dormity gaan. Hij begon weer te lopen en daarna zitten jaja.

'Yeah well, I'm just not hungry, okay?" antwoordde Anna gelijk. Alsof je elk moment van de dag honger moest hebben. Snel liep ze achter Lorenzo aan en ging ze langs hem zitten.

'Err, right .. okay.' zei Lorenzo en keek haar even vreemd aan maar draaide zich daarna om naar het eten. Zijn hart maakte bijna een sprongetje toen hij brood op de tafel zag zitten, en hij rekte zijn hand en pakte gelijk een stuk. Op dat moment voelde hij dat het steenhard was. Great, that's .. great.

"Enjoy your meal," zei Anna, waarna ze kort glimlachte. Ze kende het brood wel hier, niet te eten. Je maakte er je tanden zo'n beetje mee stuk door erop te kauwen. Het was nog viezer dan de drap die ze 's avonds kregen.

Lorenzo liet het broodje zuchtend op zijn bord vallen en rustte zijn ellebogen op de tafel en keek Annabelle aan, 'Guess my hunger made me actually believe that it was good bread,' Hij zag dat om zich heen mensen begonnen op te staan en de eetzaal begonnen te verhuizen dus stond hij ook op. 'Let's go.'

Anna knikte en stond toen op, om vervolgens mee te lopen met Lorenzo. "Het is zondag, er is geen les en veel verplichtingen hebben we vandaag niet gelukkig. Zondag is de meest rustige dag van de week, zelfs op zaterdag moet je nog veel doen."

'Dus we mogen het huis uit? Naar de stad ofzo?' vroeg Lorenzo terwijl hij de trappen opliep naar de jongens dormity. Hij had nog wat geld, en wou graag even uit dit gekken huis.

"Zolang we op tijd terug zijn, ja," antwoordde Anna. "So what do you want to do?" vroeg ze terwijl ze met hem meeliep de trap op, richting de slaapzalen. Eindelijk wat vrije tijd.

'Go out,' antwoordde Lorenzo terwijl hij voor de jongens deur stopte. 'Okay, ik ga mijn spullen halen .. douchen .. spullen pakken, en dan zien we elkaar beneden om naar buiten te gaan? Ik weet niet, ijsje halen ofzo?' probeerde hij suggestief. 'Ik betaal,' voegde hij er daarna glimlachend aan toe. Hij had niet veel geld meer, maar het bewaren zou niet veel uitmaken vond hij.

"Vaste douchetijden, remember?' vroeg Anna waarna ze kort glimlachte. Het leek wel ijswater als je nu ging douchen, deed zelfs pijn. En hoe sneller ze naar buiten zouden gaan, hoe beter. "No," zei ze toen, haar hoofd schuddend. "No, I don't want you to pay for me. I don't like icecream anyway." Anna had haar geld opgemaakt en Lorenzo zou het zijn binnenkort ook ophebben, dat ging ze echt niet versnellen.

Crrrrap, dan maar m'n halve deobus leegspuiten. 'Right, we'll see what we do. Lemme just get changed and I'll meet you downstairs in eh 10 minutes?' vroeg Lorenzo wat ongeduldig en begon wat te frutselen met zijn broekzak.

Anna knikte en liep toen ook naar haar eigen slaapzaal, om haar kleding and all aan te doen. Pas toen merkte ze dat ze Lorenzo's vest nog aanhad. Even bleef ze het vasthouden om vervolgens haar kleding aan te doen en naar beneden te gaan om op Lorenzo te wachten.

'You're really getting nicer by the hour, aren't you?' vroeg Lorenzo zuchtend en deed hetzelfde als Annabelle voor het eerst sinds zijn verblijf. (eten pakken dus )

"You are really getting more and more annoying by the minute, aren't you?" vroeg Anna met een fake glimlach. Ze wist zelf niet eens waarom ze zich opeens zo gedroeg. Misschien omdat ze zichzelf geen houding kon geven, misschien omdat ze gewoon zo was. She didn't know.

Lorenzo legde zijn bestek neer en keek Annabelle aan, 'Is there a problem?' vroeg hij toen bloedserieus. Niet om haar reactie, maar gewoon .. HE COULD FEEEEEEL IT WAZAAAAA.

"No," antwoordde Anna zonder op te kijken. "Should there be a problem?" Met haar vork "speelde" ze wat met haar eten, maar at nog niet echt iets ervan.