Random het gebouw heen~

''I never lied, there's a difference between a lie and sarcasm,'' antwoordde Loreno grijnzend. "Was Missy getting jealous, then?" voegde hij er plagend en lached aan toe.

'No I was not!" zei Anna, haar toon iets feller en harder dan normaal. "I just didn't want you to get in trouble because of me," "verklaarde" ze daarna nog. Ja, ze was jaloers, maar nee, dat ging ze niet toegeven.

"Yeahyeah," zei Lorenzo en stak zijn tong uit. Hij wist best dat ze niet jaloers wasm, maar het was leuk om haar te plagen.

"Was not!" verdedigde Anna zichzelf nog een keer, waarna met haar ogen rolde en haar armen over haar benen sloeg. Wat dacht hij wel niet, een beetje denken dat ze jaloers was, pfff!

''Aight! If you say so!'' antwoordde Lorenzo grijnzend met een kleine lach. Het was niet dat hij echt dacht dat ze jaloers was, het was gewoon leuk om haar te plagen.

Half boos keek Anna voor zich uit, al kon Lorenzo dat toch niet zien in het donker. "Think what you wanna think about it but I was NOT getting jealous," verduidelijkte ze nog een keer, weer gelogen. Het werkte in haar voordeel dat het donker was, in het licht was liegen veel moeilijker, omdat je dan uitdrukkingen kon zien.

''Your reactions are too defensive, babe.'' merkte Lorenzo grijzend op. Het was niet dat hij nu wel dacht dat ze jaloers was, maar het was weer een opmerking om haar te irriteren en plagen.

"Fine, then I WAS jealous,' zei Anna op een sarcastische toon, al meende ze het eigenlijk wel. Geruisloos liet ze zich weer achterover in het gras vallen. "You don't know my feelings do ya?" vroeg ze toen zo van "Hoe kun jij dat nou weten?"

''Nah, I'm just messing with them,'' gaf Lorenzo lachend toe en bleef Annabelle aankijken voor zover dat kon in het donker. Annabelle opfokken was heerlijk.

"Gee, thanks," zei Annabelle gelijk, waarna weer rechtop ging zitten. "Hoelaat is het eigenlijk?" vroeg ze toen. Ze zaten hier toch al een behoorlijke poos; voor hetzelfde geld was het al bijna ochtend. Niet dat zij het erg zou vinden hier nog langer te zitten, maar die vreselijke Matthews ging rond 6 uur 's morgens de kamers al controleren.

Lorenzo was de tijd zelf al helemaal vergeten en checkte zijn horloge, ''Half 6, we better get going,'' antwoordde hij en stond vervolgens ook op. Hij wist niet hoe laat Miss Matthews zou komen controleren, maar hij had zo'n gevoel dat het eerder dan 7en zou zijn.

"Okay," zuchtte Annabelle. Ze wilde nog helemaal niet gaan; waarom ging de tijd nu opeens zo snel? "Ze komt om 6 uur controleren.. je hebt nog een halfuur om je bed in te komen," zei ze toen, als soort van waarschuwing. Niet dat hij dadelijk nog gewoon blij door zijn kamer liep te racen of wat dan ook.

''Okay, got it,'' antwoordde Lorenzo en glimlachte even. ''I guess I'll see you tomorrow then,'' Hij draaide zich om en liep vervolgens weg, naar zijn raam om daar naar boven te klimmen yoepiedepoepie.

Annabelle glimlachte kort en knikte toen. 'See ya tomorrow.." bevestigde ze, waarna ook zij naar binnen toe klom en snel in bed ging liggen. Misschien dat het lukt nog eventjes te slapen.