''Woonkamer''

Lorenzo was veel te vroeg wakker en had daarom alvast zijn tanden gepoetst en liep gapend de woonkamer in waar hij vervolgens op de bank plofte zonder echt om zich heen te kijken. Hij was veel te moe.

Anna wilde direct weer opstaan toen Lorenzo binnen kwam lopen maar bleef op het laatste moment toch nog zitten waar ze zat, zonder haar blik van hem af te wenden. ".. Goodmorning to you too," zei ze toen na een tijdje.

Lorenzo keek even op toen hij Annabelle's stem hoorde en zuchtte, 'Wat moet je van me?' vroeg hij toen zwaar geïrriteerd en wreef nog een keer in zijn ogen. Hij was ontzettend moe, en hij had koffie nodig .. maar nee hoor dat had je hier niet, en Annabelle begon ook nog tegen hem te praten; alsof zijn dag niet slechter kon beginnen.

"Pardon? Volgensmij zat ik hier het eerste?" vroeg Anna, lichtelijk geïrriteerd, al kwam zijn geïrriteerde opmerking toch hard aan. "I just said goodmorning, what's your problem?"

'En jij begon tegen mij te praten,' kaatste hij nog steeds zwaar geïrriteerd terug. 'You. You are my problem.' voegde hij er daarna aan toe en wreef nog een keer door zijn ogen. Het was maar goed dat hij niet snel wallen kreeg, anders zaten die nu bij zijn mondhoeken.

"Oh, how nice you are," zei Anna sarcastisch met een gefakede glimlach. "I almost forgot." Snel hield ze haar hand voor haar mond toen ze moest gapen en keek toen Lorenzo weer aan. "Explain."

'Yeah, now it's my turn to be nice .. and I don't have to explain anything,' zei hij nog steeds geïrriteerd en staarde wat voor zich uit. Hij was dood moe dus had hier absoluut geen zin in .. of juist wel. Hij wist het niet.

"It's about me, so I deserve an answer, remember?" vroeg Anna gelijk. Zij moest alsmaar antwoorden en hij kon er gewoon zomaar vanaf komen? No way.

'No I don't remember .. and you know what? I don't care,' zei hij zuchtend en liet zijn hoofd ook tegen de bank leunen. Kon hij hier maar gewoon slapen .. 'I don't like you,'

Anna was gelijk een minuut stil na Lorenzo's "I don't like you", maar stond toen op. "Fine. Then you don't like me. You're not even worth it. Go to Lauren, please. Because that's what this is all about, isn't it? That's why you're ignoring me now. Because you found someone else. Because now you don't have to talk to me anymore. And you know what? You win. I will never talk to you again, happy now? Have a nice rest of your life, Lorenzo," zei Anna aan een stuk door, steeds harder beginnend te praten. Daarna liep ze de deur uit en sloeg ze hem met een klap dicht. I hate you. Een enorme brok vormde zich in haar keel. No, I don't.. Met moeite kon ze haar tranen in bedwang houden. Snel liep ze richting de slaapzaal, misschien meldde ze zich beter ziek voor vandaag.

Lorenzo realiseerde zich pas een paar seconde te laat dat Annabelle weg was gelopen en sprong op en sprintte naar de deur en opende hem met een ruk open en pakte vervolgens Annabelle nog net op tijd bij haar pols vast, 'No. Don't you dare turn your back to me and walk away! You want explanations? I'll give you some. Yes, one of them is Lauren and the other is Daniel, and don't give me the I-don't-know-what-you're-talking-about face because you bloody do. And then the Lauren thing; snitching on her is low, even for you. So you have a bloody nice 'rest of of your life', Annabelle.' zei hij in een stuk door en realiseerde zich dat hijzelf ook een stuk luider was gaan praten en hijgde even. 'Goodbye,' voegde hij eraan toe en liep vervolgens langs haar de trappen op naar de slaapzalen. Toen pas realiseerde hij zich dat zijn handen hevig aan het trillen waren. 'Pussy,' mompelde hij in zichzelf.

Gelijk toen Lorenzo haar losliet rende Anna weer achter hem aan en zorgde ervoor dat hij niet de slaapzaal gelijk inliep. 'Those aren't explanations,' zei ze eerst alleen maar. 'Those are just names.' Daniel had dus wel geholpen, alleen niet zoals ze gehoopt had. Ze negeerde zijn opmerking erover dus ook gewoon. 'You think you understand but you don't, really, you have no idea,' praatte ze toen door, terwijl ze steeds meer moeite kreeg haar tranen binnen te houden. 'I broke my promise. It won't happen again,' zei ze, doelend op het niet praten. Daarna draaide ze zich snel weer om en rende ze net op tijd de slaapzaal in. Het was niet Lorenzo die ze haatte, het was Lauren. Ze was er zeker van.

Lorenzo balde zijn handen tot vuisten, daar ging ze weer .. 'you don't understand'. Nee tuurlijk snapt hij het niet, ze legt ook niks uit. Frustratie en irritatie borrelde weer op. Lorenzo bleef even een paar minuten staan waar hij stond en liep daarna fronsend en geïrriteerd naar zijn eigen slaapzaal. Hij wilde helemaal niet dat ze niet meer tegen hem ging praten, maar hij wilde gewoon weten wat er aan de hand was en waarom ze zo deed.

~ New!

Lorenzo had geen trek in eten, en geen zin om naar de eetzaal te lopen. Hij was veel te vroeger wakker geworden vandaag en liep met hoofdpijn naar de woonkamer waar hij vervolgens op een van de banken neerplofte.