''Woonkamer''

Het is niet eceht een woonkamer, maar gewoon iets met banken en geen tv :S en op de grond 10e hands spelletjes voor the kidssssssss.

Lorenzo was nooit echt naar in de woonkamer geweest, dus besloot hij dat maar een bezoek te schenken! Hij liep naar binnen en zag gelijk lachende kinderen op de grond aan het spelen! <33333 Zelf liep hij naar de bank, en plofte daar zuchtend neer.

Toen Anna Daniel de eetzaal uit zag komen lopen, en Lorenzo nog net de woonkamer in zag lopen, rende ze gelijk zo snel als ze kon achter Lorenzo aan, de woonkamer in, en ging ze op de stoel tegenover de bank zitten. "Do you mind if I sit here?" vroeg ze toen, iets later.

Toen hij Annabelle binnen zag lopen keek hij even op, maar staarde daarna weer voor zich uit en wachtte pas een tijdje met antwoorden, 'Does it matter? It's not like I can forbid you to sit here anyway ..'

Ook Anna wachtte even met praten voordat ze antwoord gaf op Lorenzo. "I'll go if you want me to," zei ze toen met een kort knikje, zonder haar ogen van Lorenzo af te wenden.

'Nah, don't go for me ..' antwoordde hij zuchtend en keek naar Annabelle. 'Ik heb gewoon niet de beste dag gehad, guess I'm overreacting?' zei hij en bleef Annabelle aankijken, en hoopte dat ze snapte wat hij wilde dat ze deed.

"Overreacting on what?" vroeg Anna, die zich Lorenzo's vraag van gisteren nog hartstikke goed kon herinneren. Hij wilde waarschijnlijk iets heel anders horen, maar dat deed er nu niet toe.

Lorenzo zuchtte en stond op, 'That phrase was ment for you, you said it yesterday and I asked you the same question .. I want answers. I don't get you. Did I do something?' vroeg hij op een koele toon, en liet niet veel emotie zien. Hij stond nu bij het raam naar buiten te staren.

"No I told you, it's not you. It's just.." begon Anna, niet wetend hoe ze haar zin moest afmaken. ".. moodswings?' probeerde ze toen. "Hey, I'm a girl, girls act like that for at least once in a month."

'You said you weren't normally like this, you said you were overreacting on something .. On what? I want answers .. honest answers. You're a honest girl aren't you? You owe me an answer.' zei hij achter elkaar zonder enige pauze en zuchtte. 'I just want the truth,' voegde hij er na een korte pauze half fluisterend aan toe.

Anna schrok even van Lorenzo's antwoord, maar herstelde zich al snel weer. "I only owe you one answer, so which question will it be?" vroeg ze toen, zonder van gezichtsuitdrukking te veranderen.

'You know what, forget it.' zei hij en draaide zich om naar Annabelle. 'I'm going to bed, I'll see you tomorrow I guess.' voegde hij eraan toe en liep naar de deur. Hij zou nog wat gaan lezen voordat hij zou gaan slapen.

Meteen toen Lorenzo wegliep ging Anna erachteraan. Hem ontwijken had in gedachten zoveel makkelijker geleken dan het was. Zodra ze bij hem was pakte ze zijn schouder vast en draaide hem om. "Talk to me!' zei ze gelijk. "If you walk away now, I won't owe you any answers anymore," zei ze toen haar ademhaling wat regelmatiger geworden was.

'Er zit een verschil bij iemand een antwoord in het krijt te staan, en iemand een antwoord geven die het verdient te weten!' antwoordde Lorenzo en keek haar fronsend aan. 'You're really pissing me off,' voegde hij er daarna aan toe en bleef haar aankijken.

"But.. I.." Anna deed haar mond maar weer dicht want ze wist even echt niks te zeggen. "If you walk away you don't deserve an answer," antwoordde ze toen maar, zonder hem aan te kijken.

'Fine, dan blijf ik en geef je mij een antwoord die ik verdien te weten,' zei hij en bleef haar aankijken. Hij verdiende een antwoord, en zou het krijgen ook.

"How can I explain it to you if I don't even know it myself?" vroeg Anna toen maar. Sure, ze wist waarom ze hem vandaag ontweek, maar niet waarom ze telkens zo bot deed gisteren.

'Then figure it out,' zei Lorenzo geïrriteerd en sloeg zijn ogen neer, 'I mean .. I didn't mean it like that ..' mompelde hij en keek even weg. 'And what about the whole overreacting thing?' vroeg hij toen maar.

"Yeah, well, foute woordkeus?' probeerde Anna eroverheen te praten, nog steeds zonder hem aan te kijken. Het was een stuk makkelijker te praten tegen hem als ze hem niet aankeek. Als ze niet de waarheid wilde spreken in ieder geval. "Ik voelde me gewoon niet goed," zei ze, waarna ze een pijnlijk gezicht trok en haar hand op haar hoofd legde. "Hoofdpijn enzo."

'Oh okay, well .. hope you get better.' zei hij en knikte, als zij niet eens eerlijke antwoorden wou geven had hij er ook geen zin in. 'I'll see ya tomorrow.' voegde hij eraan toe en begon weer te lopen. Hij had een schijt dag gehad, en had hier absoluut geen zin in.

"Kay, bye!" zei Anna toen Lorenzo wegliep en weer een beetje normaal deed, al wist ze niet of hij het wel echt meende. Nog geen seconde later kwam Daniel op haar aflopen. "Well, well.. eerste ruzie in jullie relatie, Annabelle?" grinnikte hij, waarna hij een nepzielig gezicht trok en een arm om Anna heen legde. Gelijk stootte ze hard met haar elleboog in zijn maag, waarna ze wegliep. "Mind your own business," siste ze nog kwaad naar hem.


((haahha daniel!! ))

ahahha nu lijkt hij op chuck <3

Lorenzo liep de trap op naar zijn slaapzaal nog steeds erg geïrriteerd, en bijna .. boos? Hij zou het uit haar krijgen, hoe dan ook. Hij zag heus wel dat ze loog, en dat pikte hij niet.

((ahahhah hallo ik moet toch vrienden hebben he ))

Zonder nog om te kijken liep Anna de meisjesslaapzaal in en sloeg ze de deur met een klap dicht, wat zorgde voor een paar verbaasde blikken. "Wat?" vroeg ze geïrriteerd, waarna ze zich op bed liet vallen en niet meer opkeek.

Anna was gelijk doorgelopen naar de woonkamer en liet zich daar op dezelfde stoel als de dag ervoor vallen. Misschien moest ze maar uit de buurt van Daniel blijf vanaf nu, voordat hij weer zoiets probeerde. Het had niet eens gewerkt, waarom zou het dat later wel doen?

Na een tijdje voor zich uitgestaard te hebben stond Anna weer op en liep ze richting de slaapzalen. Over een paar minuten moesten ze toch in de slaapzaal zijn dus kon ze net zo goed nu al gaan.

Anna had alweer amper kunnen slapen en was zo vroeg als toegestaan was al naar de woonkamer toegegaan om daar te gaan zitten. Daar was het stukken beter uit te houden dan in de muffe slaapzalen met al het gesnurk van de anderen.