Random gangen~

Precies 1 uur later kwam Lorenzo stilletjes de gang opgelopen met een pakje sigaretten in zijn zak, en daarin natuurlijk een aansteker. Hij wist niet zeker of Annabelle wel of niet zou komen, maar hij wachtte gewoon voor de zekerheid. Als ze er na 10 minuten nog niet zou gaan, zou Lorenzo gaan zonder haar.

Annabelle kende alles in dit weeshuis uit haar hoofd. Alles. Maar niet in het donker. Met als gevolg dat ze eerst bijna over alle mogelijke voorwerpen struikelde en moeite had met ongemerkt de kamer uit komen. Zo zacht als ze kon sloot ze de deur weer achter haar en liep ze de gang op. "Lorenzo?" fluisterde ze zacht.

Lorenzo keek op maar kon niet veel zien, zijn ogen moesten eerst maar aan het donker wennen; 'Annabelle?' fluisterde hij terug en nam een paar stappen richting een gestalte, 'Waar ben je?' voegde hij er fluisterend aan toe en begon zo met zijn handen uitgestrekt naar haar te zoeken!

"Lorenzo waar ben je?" fluisterde Anna nog eens. Dit was niet leuk. Haar ogen wilden maar niet wennen aan het donker en als Miss Matthews hen nu betrapte waren ze dood. Zo goed als tenminste. Anna wilde net nog een keer Lorenzo roepen tot ze opeens tegen een gestalte botste. "Au," siste ze. "Ben jij dat? Waarom moest ik komen?"

'Sorry,' mompelde Lorenzo en greep haar bij de pols vast om niet weer tegen haar aan te knallen, 'Ik heb nooit gezegd dat je moest komen, ik zei alleen maar tot over een uur.' Lorenzo begon breed te grijnzen terwijl hij zocht naar Annabelle's gezicht in het donker.

"Wat?!' vroeg Anna een beetje geïrriteerd. Ze riskeerde een enorme straf om niks? "Wat ben je van plan? We kunnen nergens heen als je dat soms van plan was om te doen want alle deuren zijn gesloten." Misschien was het ook maar beter als ze minder ging zeggen nu, dan maakten ze minder geluid.

'Chillax, verwacht niet altijd het ergste.' fluisterde Lorenzo en begon te lopen, met nog steeds Annabelle's hand en liep heel sloom naar de strafkamer .. omdat hij vooral niet wist waar hij naartoe ging in het donker. Na een tijdje begonnen zijn ogen aan het donker te wennen en stond hij voor de strafkamer.

"De strafkamer? .." vroeg Anna verbaasd terwijl ze naar de deur keek die ze, zelfs in het donker, maar al te goed herkende. "Wa- Wat wil je daar doen?" 's Avonds naar de strafkamer. Moest ze Lorenzo wel vertrouwen? Zo goed bevriend waren ze ook weer niet.

Lorenzo negeerde haar en haalde een paperclip uit zijn broekzak en begon daar eerst mee te rotzooien voordat hij het in het slot stak. Toen het goed zat begon hij er weer mee te frumelen, en draaide het wat heen en weer tot hij een 'click' hoorde, daarna deed hij de deur open en mompelde iets wat droogjes wat klonk op 'tada'. Voor de zekerheid keek hij eerst rond, en stapte toen naar binnen.

- verder strafhokkkk -

Lorenzo stopte weer bij het plekje waar je links of rechts kon voor de ongens of meisjes dormity en keek haar aan. 'It won't, now hurry up and go to your dormity.' fluisterde hij en liep haar los. 'I'll see ya later.' voegde hij er nog aan toe voordat hij zich omdraaide en naar zijn dormity liep en snel in bed 'dook'.

"Maar.." voordat Anna haar zin kon afmaken was Lorenzo al weg. Voor een paar seconden vergat ze dat ze nog steeds stilstond op dezelfde plek, waarna ze zichzelf wakker schudde en snel in haar bed ging liggen, alsof ze sliep.

~ New

Het was nog ontzettend leeg, en akelig rustig toen ze binnen stapten. Lorenzo vertrouwde het maar niet en keek op naar de klok en zag dat het pas 6 uur was. 'Maybe we can still get back unnoticed.' probeerde hij optimistische suggestief en keek nog steeds rond.

"Dream on, mister bad boy, denk je niet dat ze iedereen geteld hebben voordat ze teruggingen naar hun slaapzaal?' vroeg Anna, bedoelt als retorische vraag. "Miss Matthews controleert.." Meteen stopte ze met praten toen er opeens iemand voor hun neus stond. "Good morning, Miss Matthews.." zei ze gelijk, waarna ze even slikte. "We were just about to..." Anna stopte gelijk toen ze Miss Matthews' blik zag. Troubles.

Lorenzo was te druk Annabelle aan te staren (HAHA GRAPJE) kijken, en merkte pas na enkele seconde dat ze was gestopt met praten en keek toen beschaamd op van zijn eigen actie. Deze schaamte ging echter snel weg toen hij zelf merkte dat het echt Miss Matthews was, en erg vrolijk zag ze er ook niet uit. 'Ik ben erg teleurgesteld in jou, Annabelle. Wat heb je voor jezelf te zeggen?' siste ze kil, zonder enige gevende genade in haar stem.

"Ik eh, ik.." begon Anna, geschrokken van haar kwade stem, al had ze die al vaak zat gehoord. Normaal was het niet tegen haar maar tegen anderen bedoelt. 'Ziet u, vannacht toen we het weeshuis uit moesten ben ik denk ik in paniek het bos in gerend en het was zo donker dat we het weeshuis niet meer konden vinden en ik.." Anna's verhaal werd onderbroken door Miss Matthews' harde stem. "Lieg niet," schreeuwde ze bijna, waarna Anna zichzelf net kon inhouden geen stap achteruit te zetten. Daarna richtte Miss Matthews zich op Lorenzo. "Zo kort hier en je dan al zo misdragen, mhh? Wat is je verklaring?" vroeg ze op harde toon.

'U zult hetzelfde verhaal horen, alleen dan van een ander standpunt. Annabelle was in paniek geslagen en ik zag haar het bos in rennen. Ik zag paniek in haar ogen toen ze voorbij rende dus dat kon niet veel goeds betekenen, of wel? Het duurde ook een eeuwigheid dat vuur blussen, ofja .. of het nou echt blussen was. Anyway, we waren te diep het bos in gegaan blijkbaar ..' nog voordat Lorenzo kon uitpraten met zijn verhaal voelde hij een harde klap tegen zijn wang. Geez, that woman just bitch slapped me! Hij plaatste zijn eigen hand op zijn wang en haalde even zijn kaak op. 'Auw.' zei hij droog en keek Miss Matthew aan, en zag nu pas echt de woede in haar ogen.

'Hey!' riep Anna gelijk, als in een reflex, toen Miss Matthews opeens Lorenzo sloeg. Gelijk sloeg ze haar hand voor haar mond en zette een stap achteruit zodat ze, als ze weer ging slaan, ze in ieder geval een beetje ontweek. "Sorry!" verontschuldigde ze zich gelijk, waarna ze haar arm hard vast gepakt voelde worden. "Au!' riep ze gelijk, weer in een opwelling. Meteen voelde ze de hand van Miss Matthews nog strakker om haar arm sluiten en zag ze dat ze ook Lorenzo had vastgepakt. "Meekomen."

"There you are!' zei Anna blij toen Lorenzo eindelijk ook aan kwam lopen. Gelijk stak ze het vest naar hem uit. "Thanks," glimlachte ze toen. "Shall we go?"

'Yeah, eh thanks.' zei hij en trok zelf het vest haan omdat hij toch alleen maar een t-shirt aan had. 'Yeah, let's go.' voegde hij er toen aan toe en liep via de main enterance naar buiten. 'How long have we got anyway?'

"Till 4 o'clock,' antwoordde Anna, terwijl ze richting de stad begon te lopen. "So where do you wanna go?" De stad was niet veel bijzonders. Je was buiten ja, maar na 1 keer had je het wel gezien.

'Nee, nee .. we can wait.' zei Lorenzo glimlachend en keek Daniel aan. 'How're you my old friend? We've got some real catching up to do. How have you been? With the fire and all?'

What the hell is he doing? "Aah, the fire," grijnsde Daniel. "It was amazing." "Oh that's why you were shaking so hard," siste Anna. "Shut it," gromde die terug. "Can we please go now?" vroeg ze toen maar aan Lorenzo. "I hadn't finished our conversation yet," antwoordde Daniel gelijk. "Yeah I wasn't talking to you," glimlachte Anna fake.

'Ah, amazing you say?' zei Lorenzo knikkend en keek Daniel fake geïnteresseert aan. 'Wist je dat best veel meiden over jou praten en de brand? Ze zeggen dat jij het wel in je zou hebben .. dat jij wel zo cool was, ik vind je wel een type voor dat .. ik bedoel je hebt lef! Is het waar? Kloppen de geruchten? Ben jij deze held?' vroeg Lorenzo hem fluisterend. Hij hoopte dat Annabelle snapte waar dit naartoe ging.

Anna sloeg haar armen over elkaar en zuchtte even diep. Daniel was absoluut niet iemand met wie ze graag omging. Met wie ze absoluut niet graag mee praatte. Daniel glimlachtte geheimzinnig. "Who knows," zei die alleen maar, met een veelbetekende wenkbrauwwiebel erachteraan!

'Hah, okay .. I'll see you around then' zei hij en zwaaide even naar Daniel en pakte daarna Annabelle vast bij haar arm en trok haar mee weg .. de trappen op ofzo.