Club ''Extrema''

Lorenzo had geen idee of zulke gelegenheden zich vaak plaats vonden, aangezien hij nooit echt in een grote stad heeft gewoond, maar vandaag was dus de opening van een nieuwe club in de stad genaamd ''Extrema'', en Evelyn had hem verteld dat het best een groot event was. Hij had eigenlijk helemaal geen zin om vanavond uit te gaan, maar Evelyn kreeg het voor elkaar haar grote, smekende ogen op te zetten en had hem overtuigd. Met tegenzin stapte hij uit de auto en pakte Evelyn's hand vast om vervolgens naar binnen te gaan, en toen hij daar een bar spotte zuchtte hij opgelucht maar zag wel gelijk dat Evelyn hem een waarschuwende blik toewierp van de hoeken van zijn ogen die hij negeerde. Hij lachte ongemakkelijk en bestelde een Apple Martini voor Evelyn een een Jack Daniels & Coke voor zichzelf.

Net als Lorenzo had Annabelle absoluut geen zin om uit te gaan vandaag, maar haar vriendinnen hadden haar zo lang gedwongen dat ze geen andere keus had. Misschien was het maar beter om te gaan ook, dan hoefde ze tenminste niet meer aan haar werk en Lorenzo te denken voor even. Omdat ze maar weinig tijd besteedde ze vooral veel tijd aan haar haren, en minder aan haar make-up en kleding. Net alsof daar überhaupt mensen op zouden letten zodra ze een beetje gedronken hadden.
Toen ze uiteindelijk aangekomen waren was Annabelle toch wel blij dat ze meegekomen was. De club zag er geweldig uit vanbinnen, de muziek was goed en haar humeur meteen een stuk beter. Ze volgde haar vriendinnen naar de bar, bestelde een glas wijn en draaide zich daarna om naar de dansvloer. Wat had ze toch een geluk met haar vriendinnen.

Zelf kende hij nog niet veel mensen in de stad aangezien hij hier nog maar net was verhuisd, maar Evelyn's vrienden waren heus wel gezellig, dus toen die de club binnenliepen begon hij breed te grijnzen en begroette een paar waar hij het er persoonlijk goed mee kon vinden en dook gelijk in een gesprek over het werk dat Lorenzo binnenkort zou beginnen, aangezien Matthew, een jongen die zonder enige twijfel de aantrekkelijkste was van het groepje, precies hetzelfde werk deed. Ze bestelden allemaal nog een drankje en Lorenzo zuchtte opgelucht, msischien was uitgaan toch wel een goed idee, zo had hij tenminste een beetje afleiding van Annabelle. Hij slikte toen zijn gedachten weer naar haar gleden en dronk zijn nieuwe drankje in een keer op.

Annabelle was zoals gewoonlijk de laatste van haar vriendinnen om de wijn op te hebben en had dus al een nieuw drankje in haar handen nog voordat ze klaar was met haar vorige. Ze zette het glas maar snel weg en volgde haar vriendinnen de dansvloer op. Alcohol of niet, Anna was altijd wel in om te dansen, zelfs als ze moe was. Al snel was ze Noah, een van haar beste vrienden hier, tegengekomen en was ze een beetje met hem aan het dansen geraakt. Zolang ze zich bezighield hoefde ze ook niet aan Lorenzo te denken. Ze had nog niet eens door dat die nog wel eens dichterbij kon zijn dan ze zelf wist..

Na 5 drankjes was Lorenzo meer dan gezellig geworden, maar hij weigerde de dansvloer nog steeds op te gaan. Het was niet perse dat hij niet echt een goede danser was, maar meer dat hij zich ietwat ongemakkelijk voelde als hij niet te veel op had, dus bleef hij bij de bar met wat vrienden hangen en kreeg nog meer drankjes naar zich toe geschoven. Na zijn 6e drankje besloot hij even niet te gaan drinken, en toen Evelyn hem vroeg te dansen schudde hij zijn hoofd. ''Niet nu,'' zei hij en gebaarde dat hij in een gesprek zat, als een excuus. Zijn ogen volgde Evelyn de dansvloer op, en genoot met volle aandacht hoe haar lichaam perfect met de ritme van het muziek bewoog. Toen ze hem een knipoog schonk en gebaarde met haar wijs vinger dat hij moest komen, begon hij breed en trots te grijnzen, en rolde zijn ogen. Hij dronk zijn drankje snel op en stond vervolgens op om naar haar toe te gaan, maar iets anders ving zijn aandacht nog voordat hij op beide benen stond. Of wel, iemand anders. Annabelle. Zijn adem werd ineens veel zwaarder en dieper, en het leek alsof er iets zwaars door zijn maag was gevallen. Hij had het vertrouwen in zijn hartslag verloren, maar toen zijn ogen weer over de dansvloer gleden was ze verdwenen.
Je verbeeld het je maar, rustig. Je hebt een glas of twee teveel gedronken, probeerde hij zichzelf gerust te stellen. Hij zuchtte vervolgens diep en liep naar Evelyn toe, waar hij zijn armen om haar heen wikkelde en zijn lippen op die van haar drukte.

Annabelle was van haar vriendinnen altijd degene die het minste dronk, waarschijnlijk omdat ze gewoon niet snel kon drinken. Niet dat ze daar iets om gaf, ze vond het wel fijn om de volgende dag nog te weten wat ze allemaal uitgevoerd had. Ze was er dan ook vrij zeker van dat het haar verbeelding niet geweest was toen ze Lorenzo iets verderop zag. Haar hart leek meteen weer naar de grond te zakken. Ohgod, ze was uitgegaan met de bedoeling om Lorenzo te vergeten, opnieuw, maar wat ze ervoor terugkreeg..?! Snel draaide ze zich om zodat ze met haar rug naar Lorenzo en zijn o-zo geweldige vriendin toestond, zodat ze haar niet zouden herkennen als ze toevallig haar kant opkeken. Haar vriendinnen keken haar een beetje vreemd aan, maar zeiden er verder niks van. Ook Noah haalde gewoon zijn schouders op, Annabelle deed wel vaker raar. In plaats van erop te reageren danste hij vrolijk verder. Daar had ze tenminste wat aan.

Lorenzo's armen drukte Evelyn tegen zich aan, en met een glimlach verbrak hij de kus en drukte kleine, zachte kusjes in haar nek. ''Ik heb een idee,'' fluisterde hij in haar oor en drukte weer een kus in haar nek. ''Ohja?'' was Evelyn's antwoord, en ze duwde hem ietsje naar achteren zodat ze hem met een grijns kon aankijken. ''Uhuh,'' antwoordde hij gelijk en trok haar weer tegen zich aan zodat hij een kusje op haar wang kun drukken. ''Laten we gaan, ik denk dat we er thuis wel een gezellige nacht van kunnen maken,'' vervolgde hij en drukte een kus op haar mond omdat het leek alsof ze wou gaan protesteren. ''Astjeblieft?'' smeekte hij tussen kusjes door. ''Algoed,'' lachte Evelyn toen hij haar eindelijk de kans had gegeven om te antwoorden, en Lorenzo grijnsde tevreden. Het was niet echt dat Lorenzo geen zin had om te blijven, maar de kans dat Annabelle geen verbeelding was bestond nog steeds, en hij was daardoor veel te angstig om te blijven. Frustrerend kamde hij zijn vingers door zijn haar en zuchtte diep toen Evelyn haar tas ging halen.

(ga nu maar met matthew dansen en dan wilt lorenzo niet gaan ok xoxoxo)

((Ohja die was er ook nog he :sssssssssss oke ff snel kmoet werkah))

Toen Noah Annabelle even alleen liet om iets te drinken te gaan halen, zocht ze meteen nieuwe afleiding. Zolang ze zichzelf maar bezighield hoefde ze niet aan Lorenzo te denken, en het drankje dat Noah was gaan halen zou daar ook bij kunnen helpen. Lang hoefde ze niet naar afleiding te zoeken, binnen een paar tellen stond er alweer een andere jongen bij haar, en geen lelijke ook. Ze kon zich nog wel herinneren er ooit mee gedanst te hebben in een andere club, maar hoe hij heette? Ze had werkelijk geen flauw idee. Niet dat het uitmaakte, ze vermaakte zich prima, ook zonder zijn naam te weten. Dat hij ook nog eens heel knap was maakte het natuurlijk niet moeilijker voor haar. Nee, zo hield ze het wel vol zonder Noah.

Toen Evelyn terug was gekomen met haar tasje glimlachte Lorenzo naar haar en begeleidde haar naar de deur, maar voordat hij de club had verlaten ving Annabelle weer zijn aandacht op en draaide hij zich gelijk om. ''Weet je wat, waarom blijven we niet gewoon?'' zei hij nonchalant, en liet zijn ogen snel naar Annabelle glijden. Verdomme. Ze was met Matthew aan het dansen, van alle jongens besloot ze Matthew te kiezen?! En waarom was ze hier? Waar sloeg dat op. Evelyn oogde hem vreemd aan en zuchtte. ''Fijn!'' zuchtte ze geïrriteerd en liep terug naar de bar. Lorenzo stond heel even hopeloos op de dansvloer, wierp een laatste blik naar Annabelle en Matthew en volgde Evelyn toen naar de bar toe.

Noah was uiteindelijk met twee drankjes teruggekomen, maar toen hij merkte dat Matthew erbij stond gaf hij de zijne af en ging hij nog een nieuw glas halen. Annabelle, die intussen heel goed kon drinken onder het dansen, ging onbewust met haar blik de club door, op zoek naar Lorenzo. Helaas, of misschien maar goed ook, kon ze hem niet vinden. Zou hij verdwenen zijn? Misschien zou ze hem dan eindelijk niet meer hoeven te zien en over hem heen kunnen komen. Toch zei iets in haar dat dit niet zo makkelijk zou zijn, want de kans was vrij groot de Lorenzo nu óók hier woonde. Hoe kwam hij anders opeens hier? Het was sowieso geen grote stad, en om hier op vakantie te gaan was helemaal vreemd. Maar goed, het was Lorenzo, die had wel vaker aparte plannen gehad. Veel tijd om erover na te denken had ze ook niet, want Matthew ging opeens wel heel dichtbij dansen. Ach, ze moest toch afleiding hebben.

Lorenzo's ogen leken elke keer automatisch naar Annabelle af te dwalen op de dansvloer, en hij moest de neiging om op te staan en Matthew van haar weg te duwen met moeite in bedwang houden. Gefrustreerd dronk hij zijn drankje op en keek toe hoe Matthew veel dichter tegen Annabelle was gaan dansen en zijn handen liet afdwalen. Hij legde zijn glas en wat geld neer en liep via de achterkant van de club naar buiten. Toen hij eenmaal buiten was nam hij een diepe trek lucht en stak vervolgens een sigaret op. Verdomme. Hij liet zijn handen weer door zijn haren glijden en nam een paar flinke trekken van zijn sigaret. Hij had daadwerkelijk geen idee wat hij moest doen, dit was hopeloos...

Na een poosje leek Matthew wel heel erg dicht bij Annabelle in de buurt te komen, iets te dicht naar haar idee. Ze excuseerde zich, maakte zich op een vriendelijke manier los en wist zich toen een weg naar de bar te banen. In plaats van wijn besloot ze maar even voor cola te gaan, terwijl haar blik opnieuw de club doorgleed. Lorenzo leek inderdaad zo goed als verdwenen, zelfs nu ze de tijd had om eens goed te zoeken. Opluchting.. of juist niet? Ze wist niet wat ze ervan moest denken. Toen ze zijn vriendin opeens in haar eentje verderop zag was ze al helemaal verward. Waar was Lorenzo dan? Was hij soms al de hele tijd op de wc? Anna zou toch zweren dat ze hem al een halfuur niet gezien had. Ongeveer. Maar waar was hij dan?