Outside muwhaha.

Random!

'I dunno, guess you could show me around,' antwoordde Lorenzo en keek wat rond. De stad zag er niet erg interessant of groot uit, en er liepen niet veel interessante mensen rond. What is up with this place?

"There's not much to show you," antwoordde Anna gelijk. "Loop maar gewoon ergens heen, ik zal je wel volgen," grinnikte ze. "Like I always do, mhh?"

'Ha-ha! Well, jij neemt niet vaak het initiatief, en leeft een dood saai leven. So I came to wake you up from a nightmare!' zei Lorenzo geamuseerd en keek wat rond. 'Zijn er geen eh, cafetjes ofzo? Waar je kan eten en drinken? Gewoon .. echt normaal eten?'

"I don't know," antwoordde Anna op Lorenzo's vraag, waarna ze haar schouders ophaald. Ze ging hier nooit iets drinken or whatsoever. "Maybe you should find out yourself."

'Mhh, als jullie hier niet voor eten en drinken komen .. wat doen jullie hier dan zowel niet allemaal?' vroeg Lorenzo geïnteresseerd en keek rond. Je kon niet echt zeggen dat ze hier voor kleren shopten, want veel leuke winkels waren er niet. En Annabelle wist niet of er cafetjes waren, dus hij verwachtte dat ze ook niet naar de stad kwam voor dat.

"We just walk.. and talk. As long as we're outside it's okay," antwoordde Anna, waarna ze Lorenzo even aankeek. "We kunnen naar het meer gaan if you like?"

'Yeah! Sounds great ..' zei Lorenzo opgelucht. Er was dus tenminste iets te doen hier, of in ieder geval een plek waar ze naartoe konden gaan. 'Lead the way.'

"Yeah now it's your change to follow me," grijnsde Anna, waarna ze even achterom keek of Lorenzo haar volgde en vervolgens richting het meer iets verderop begon te lopen.

'Aaah, enjoy while you can ..' waarschuwde hij haar en keek eerst om zich heen maar besloot toen toch maar te volgen, what else is there to do.

"Don't worry, I will," antwoordde Anna op een serieuze toon, gewoon doorlopend. Na een tijdje stopte ze pas. "There it is!" zei ze toen blij, richting het meer lopend. Het was niet echt warm, maar zeker geen koud weer gelukkig.

~

'Fine, woman goes into lead ..' zuchtte Lorenzo en keek haar aan. 'Lead the way, mate.' voegde hij eraan toe en ging nu naast haar staan.

"Weren't you the one leading?" grinnikte Anna, haar arme over elkaar geslagen. Meteen liep ze naar voren toe om voorop te gaan lopen, maar niet zonder even te stoppen vlak achter Lorenzo en weer "Coward" te fluiteren. Daarna liep ze gelijk snel door!!

'Oh, hey look .. we're getting sweeter by the hour! Thanks,' zei hij, en glimlachte triomfantelijk waarop hij snelle passen maakte om naast haar te komen lopen. Hij haatte het om achter iemand te lopen.

Anna glimlachte kort maar ging niet op zijn opmerking in. "Mijn kleding plakt echt vreselijk nu," zei Anna met een zielig gezicht. "Thanks to you." Zij begon toch niet ofzo :S!

'Your fault, you started it.' zei hij verdedigend en grijnsde.

"Shut up," zei Anna als grapje, maar wel op serieuze toon. Straks konden ze maar beter naar binnen sneaken. Miss Matthews' reactie hierop ging anders echt geen leuke zijn.

'Dominant, strong lady .. I like that too' antwoordde Lorenzo terug, met nog steeds een grijns op zijn gezicht.

"Well, too bad I don't like you then!' grinnikte Anna. Not only like.. Zonder zich om te draaien bleef Anna doorlopen, er vanuit gaan dat Lorenzo wel zou volgen. Wat zou hij anders moeten?

'Aaah, you don't have to say it out loud .. I know you do anyway.' zei Lorenzo grappend en zuchtte voor hij haar volgende en weer met versnelde passen naast haar ging lopen.

"Oh believe me, there's nothing to say out loud" glimlachte Anna kort, nog steeds gewoon doorlopend. "We're almost there."

'I don't believe you,' kaatste Lorenzo terug en stopte zijn handen in zijn zakken. 'And were on time as well, we're good'

"Not my problem,' kaatste Anna weer terug op Lorenzo's opmerking. "Oh so now WE are good? I found our way back, you didn't," zei Anna met een triomfantelijke glimlach.

'Yeah, but I'm with you and that makes YOU a WE.' antwoordde hij, en opende de poorten van het weeshuis. 'Oost west, thuis 't best.' voegde hij er zuchtend aan toe.

"Yeah, if it wasn't for the fact that I found our way back because you gave up!" zei Anna blij, terwijl ze het weeshuisterrein weer opliep. Thuis? Dit was geen thuis. Verre van.

'Hey hey hey! I didn't give up! Lorenzo's do never give up!' zei hij verdedigend en grijnzend en liep door naar de main enterance waar hij zijn naam moest zeggen voor 'check-in', en liep daarna gelijk door naar binnen.