Jongens/meisjes dormity.

Er was inmiddels al bijna een half uur voorbij, en nog steeds was Lorenzo er niet. Hij zal wel niet meer komen..

Anna hoorde allemaal geritsel en daarna het raam openen, en opende haar ogen, die ze alleen dicht had omdat ze probeerde in slaap te komen. En ja hoor, Lauren weer. Zo zacht als ze kon liep ze naar het raam toe en steunde ze met haar armen op de rand. "You aren't allowed to go outside this late," siste ze fluisterend, toen ze eindelijk ergens haar gestalte leek te herkennen. "Didn't Lorenzo tell you?" vroeg ze er spottend achteraan.

(( hunny ik ben allang buiten XDDD ))

Lauren schreef:

(( hunny ik ben allang buiten XDDD ))

(( ik sta dan ook bij het raam hunny;) )

(( oh XD ))

'Lauren liep naar het raam toe en zag, hoe voorspelbaar, inderdaad het bijdehante kind staan. 'Dat heeft hij me wel verteld, maar wat schiet jij ermee op om mij nu terug te roepen of te verraden?' vroeg ze. 'Of ben je jaloers dat ik samen met Lorenzo naar buiten ga en jij binnen bent?' vroeg ze.

Anna voelde gelijk een steek in haar maag toen het wicht vroeg of het uit jaloezie was dat ze haar verraden wilde, maar ze herstelde zich al snel weer. "Jaloers? Hoezo? Als ik naar buiten wil 's nachts ga ik wel met Daniel," loog ze. Voor geen goud dat ze met hem naar buiten ging. "Misschien kick ik er wel op jou te verraden, mhh?"

'Als je denkt dat ik blind ben dan heb je het heel goed mis. Ik zag jullie gewoon vanmiddag op het grasveld, je wees hem alsmaar af. Je hoeft helemaal niks van Daniël. Dat is goed te zien, zélfs voor een blinde. En het lijkt me niet dat je daarop kickt. Jaloerssssss?'

"Eh, je weet niet eens wie Daniel is, je bent hier pas een dag," kaatste Anna gelijk terug, al schrok ze wel van haar antwoorden. "Als ik je wil melden doe ik dat," siste ze daarna nog. Die nieuweling ging haar er echt niet vanaf praten.

'Als ik jou de naam 'Daniël' hoor zeggen, terwijl er een gozer naast je zit, dan neem ik aan dat hij geen Gert-Jan heet.' fluisterde ze nog steeds door het raam naar het meisje.

Anna opende haar mond en sloot hem gelijk weer. "Well, maybe it was not what I looked like," zei ze toen na een tijdje. "Je hebt amper iets meegekregen van ons gesprek, so don't judge us on that."

'Sinds wanneer zitten mijn oren en ogen op jouw jaloerse hoofd?' vroeg ze spottend.

"Sinds wanneer luister jij mijn gesprekken af?" vroeg Anna op dezelfde toon als Lauren daarvoor deed.

'Als ik iets toevallig opvang is dat niet mijn probleem, I think. Maar weet je, het is écht heel laag om mij te verraden, puur omdat je jaloers bent. In plaats daarvan, zou je beter mee kunnen gaan. Maar ik weet al dat je daar nee tegen zegt, want dat is vast tegen je principes.'

"I would never do that with someone like you," zei Anna op nogal bitcherige toon. Ze had er echt totaal geen zin in om met Lauren en Lorenzo samen 's nachts weg te gaan. "I know what you're trying to do. But wake up; if I want to tell this, I will do it anyway," zei ze met een triomfantelijke glimlach.

Lauren glimlachte even terwijl ze haar hoofd schudde. 'Je kent me niet eens, en zo snel al conclusies. Wauw. Of is dat soms omdat ik vandaag bij Lorenzo was?' zei ze even bitchy als zij deed. 'Maar zoals je net zei, jij vermaakt je vast príma met Daniël. 't Is ook zó'n leuk knulletje die Daniël.' zei ze met opgetrokken neus en appelwangetjes. (( JA YOU KNOW XD ))

"Ik voel perfect aan of ik mensen mag of niet, and you know what? I don't like you. Not. At. All." zei Anna, waarna ze even fake glimlachte voor ze verder praatte. "It's not like he would talk to you anyway," antwoordde ze toen nogal arrogant.

'Ga jij nou maar zielig in je bedje liggen met jaloerse gedachten.' zei ze met opgetrokken wenkbrauw. 'Once a day you'll find a nice guy, I guess. But.. not now and not here.'

"You know what? I don't even care. Zie maar hoe je straks binnenkomt,' zei Anna op geïrriteerde toon, waarna ze het raam dichtdeed en vergrendelde (je weet wel XD). Morgen zou het strafhok worden voor Lauren, want hoe dan ook, Miss Matthews kwam er toch wel achter.

Great. Naja, ik vind wel een manier, desnoods blijf ik de hele nacht buiten. Ze liet zich vallen achter de bosjes en wachtte maar weer op Lorenzo, die óf niet weg kwam, óf in slaap was gevallen.

Zo zacht als ze kon ging Anna weer op bed liggen en probeerde ze weer in slaap te vallen, wat niet echt lukte, ook al was ze doodmoe. Lorenzo ging naar buiten met Lauren. Dat had hij haar nooit gevraagd. Lauren was doood. Zo goed als.

Na iets langer dan 2 uur legde Lorenzo zijn boek terug en pakte zijn sigaretten en aansteker uit zijn tas waarna hij vervolgens naar 't raam liep en die open deed. Hij wist niet zeker of Lauren buiten stond, maar dat maakte niks uit .. hij zou desnoods daar alleen blijven. Door het raam sloop hij naar buiten en liep vervolgens een stuk door.

'Lorenzo!' fluisterde ze, terwijl ze hem uiteindelijk zag lopen vanuit de bosjes. Hopelijk verraad dat kind me niet. En hopelijk kom ik binnen.

Op snel tempo liep Anna de slaapzalen in en ging ze op haar bed liggen. This day would be over soon enough. Met moeite viel ze later in een lichte slaap. Voor hoelang wist ze alleen niet.

Lorenzo dook snel zijn bed in en pakte zijn zaklampje en ging weer lezen onder de dekens lezen. Hij zou weer 2,5 uur wachten voordat hij naar buiten ging. Na 2,5 vermoeide uren stond Lorenzo zachtjes op en liep naar het raam, deed hem vervolgens open en klom naar buiten. Hij wist niet of dit een goed idee was, maar dat maakte hem nu even niet uit. Zolang hij Annabelle maar kon spreken en zien.

Anna sliep een hele poos door en werd toen opeens wakker om niks. Pas na een halfuur viel ze weer in slaap, nog steeds net zo licht als daarvoor. Ze had een droom gehad die ze zich niet meer herinnerde, het enige dat ze nog wist was dat Lorenzo erin voorkwam. Misschien was het eerder een nachtmerrie.